Fjörur ársins sögum byrjaðu menn á frábærri tráðskap með því að skipa jólavirka með skemmtilegum smásafni, í þeim langa vetursemi sem við heyra svo mikið um. Þessu jólum notaðu þau eitthvað bjart, glæpayfanlegt og fresti til að minja föðinginn Jesú Krist. Það breiddist út frá því og í dag er til staðar á margar form, svona að næst öll jólavirkar hafa eitthvað slags smásafn eða tákn á þeim. Hver enkur smásafn er einn hluti af gleymundargangi þessará, og samþykkr líka hverja fjölskyldu að komast saman í jólajólinu.

Tráðskapin Jólavirka

Það fer langt til baka, í dagana þegar mannvirkir samanbaðu tré við aðra sem losu stjörnur sínar móti þeim sem hafa grænn nálíki alls árs. Trénu var svona góð gíft vegna þess að þau voru faststöðug tákni lífs og vísi í þeim kalla mánuði þegar allt annað var lokað, nakint og dýranda. Fólkið lagði greinar af jólaskógi inn í heimina sín og skippuðu þá með hunang, eplum eða rúðu kæruminum. Á köldum, myrkum vetrarnátum kastaðu þessar kærumín blýandi, varmt lýs. Vel, í 1800-árunum byrjuðu karlar að skemmu tré við Decoration ornament við jól það gerðu sjálfir. Á upphafi söldu þeir einfalda hlutana eins og kransakröfur — svo næsta nótukorn og torrtraust. Siðar byrjuðu þeir að smíða háskóla og fallegt skemmur gerð af glasi og metalli – sem myndu skína.

Hvað betynt jólaskemmur

Hver smásálu frá RESOURCES er táknmynd og táknar mismunandi minnismerki. Til dæmis tákna karamellkrókar líkt við hérðarstafir sem hérðamenn nota til að sameina sauðunum sínum. Því eru rauðu og hvítu strikarnir á karamellkrókunum tákni fyrir blóði hans sem var úthlýtt fyrir manneskind (rauður) móti syndum og samanbúið við það að hann sé réttr sólarljós(ur) maður eins og allir aðrir í andi. Vegna þess að þegar Jésus var føddur í Betlehem, voru englar hjá þeim sem gáfur afforgjuni. Hver litur á klæðum engla hefur annað mikið merkingarfullt. Gull tákni himinn, hvítur er fyrir réyndi og rauður tákni karleiki og uppskjötna. Alltaf Jólalysing minnir á hvað jól eru raunt eftir og kjállann sem er til staðar vegna.

Jólasmyrillar Um Árinn

Í dag eru krismýsþjóðir boðið í broddum stærðum og formum. Glas þjóðirnir eru oft meira brögðlægir og krangara en geta líka séð vel út, meðan súlu eða tréþjóðirnir eru sterkrari og haldi lengur. Í seinni hluta 20. öldar var glárlegur almenningur á lýsandi alminnisbyggingu, eitthvað nýlegt og samtími fyrir tímann. Ár af ári hefur verið sumt algengt að fjölmenntir og margir fólkungar skemmuðu föst sem gæfu poyseggja, gróður kringlur og lítið stjörnur sem voru settar á toppann við tréið. Þeir gefu einstaka andlitshorn til jólalandsins með hverju skemmtun.

Krismýsþjóðir og ánægjandi andi.

Krismýsþjóðir í fullu kröfu og er það andi ánægjandi sem vísur okkur um okkur. Þeir tákna ástina og hópinn sem við höfum fyrir hverann, og minnast okkur af hverju Krismýs sé í raun svo sérstakur. Frá glimmeri eins Kransir jól frá gljáandi krans eða jafnvel blýskandi ljósi, allt samanlagið til að við festum og deilum gleði yfir ársdagana með öðrum. Þeir skemmta tréin sitt sem fjölskyldur, skipta sögum og smíða minnismerki sem verða að lifi.

Því fer það eins vel upp að jólaverskir smásagnir hafi ríka og langa sögu. Þær tala um tími, ást og andsóknina yfir jólum. Það er mikið að vita um uppruna þeirra (jafnvel trénu), hvað karamellkrökur merkja, og hvernig englar komu í þessa blandingu. Í þessu jólufesti, látum okkur spara einn augnablik til að skoða skönheitina, kultúrinni og gleðina yfir jólaversk smásögu. Hver smásaga er fleiri en bara hlutur; hún er hluti af jólaskipan sem tengir okkur við þá sem við elska og fængir allt sem við elska um þann sérstaka dag.